Adaptacja dzieci 3-letnich

„Wyprawka malucha” czyli wyposażenie 3-latka

• Wygodne, dobrze dopasowane obuwie ze sztywną podeszwą (tak, aby maluszek mógł je sam założyć).
• Wygodne, luźne ubranie, które nie będzie krępowało ruchów przy zabawie i nie będzie utrudniało dziecku korzystania z toalety  (spodnie z paskiem, szelki, koszule zapinane na guziki).
• Ubranie na zmianę, które należy zostawić w szatni, w tekstylnym, podpisanym worku na wieszaku ze znaczkiem.
• Mokre chusteczki do higieny miejsc intymnych.
• Przytulanka lub inny ważny dla dziecka ulubiony przedmiot - bezpieczny
  i przyjazny dla innych dzieci (nie przynosimy do przedszkola ciężkich, metalowych zabawek, pistoletów, mieczy, zabawek, które mogą powodować strach u innych dzieci – węże pająki).

Przedszkole nie ponosi odpowiedzialności w przypadku gdy zostanie zagubiona, zniszczona lub uszkodzona zabawka przyniesiona przez dziecko z domu, dlatego zalecamy nieprzynoszenie kosztownych zabawek.

W przedszkolu nie zostawiamy dla dzieci napojów, słodyczy, gum, leków, witamin ani żadnych innych produktów spożywczych.

Aby zapewnić bezpieczeństwo naszym podopiecznym przy odbiorze dziecka  z  przedszkola będziemy żądać okazania dowodu osobistego. Dzieci odbierają rodzice lub inne dorosłe osoby upoważnione przez rodziców/prawnych opiekunów.

Jak zapewnić dziecku pomyślny start  w przedszkolu ?

Adaptacja

Proces polegający na przystosowaniu się jednostki lub grupy do funkcjonowania w zmienionym środowisku społecznym, przystosowaniu się do nowych warunków.

Adaptacja dziecka w przedszkolu może być okresem trudnym i długim zarówno dla dziecka jak i jego rodziców. Aby proces ten przebiegał sprawnie i zgodnie z potrzebami i możliwościami psychofizycznymi dziecka, musi zaistnieć ścisła współpraca między rodzicami a pracownikami przedszkola. Placówka wspólnie z rodzicami odpowiedzialna jest za bez stresowe wprowadzenie dziecka do przedszkola i uczynienie go radosnym przedszkolakiem.

Czy dziecko dojrzało do pójścia do przedszkola?

• Zazwyczaj dzieci osiągają dojrzałość między 3 a 4 rokiem życia.
• Zależy to od ich indywidualnego tempa rozwoju oraz doświadczeń.
• Zdarza się, że najbliższe osoby (mama, babcia) swoim zachowaniem utrudniają dziecku osiągnięcie dojrzałości.

Dziecko dojrzało do pójścia do przedszkola gdy

• Dobrze znosi nieobecność rodziców.
• Z własnej inicjatywy  oddala  się od mamy, „nie trzyma się kurczowo jej spódnicy”.
• Potrafi wykonać proste czynności samoobsługowe.

Reakcje dzieci na nowe sytuacje:

• Płacz - w ten sposób emocje znajdują ujście.
• Wycofanie - emocje nie znajdują ujścia, dziecko staje się apatyczne, smutne.
• Pozorna akceptacja.
• Zaburzenia funkcjonowania np.: zaburzenia snu, moczenie nocne, jąkanie.
• Agresja wobec innych dzieci lub dorosłych.

Co może pomóc dziecku?

• Rozmowa z dzieckiem
• „Kawałek domu"
• „Uatrakcyjnienie przedszkola"
• Akceptacja  płaczu  dziecka
• Udział w spotkaniach adaptacyjnych
• Zostawianie dziecka u zaufanych osób
• Nauczanie dziecka samoobsługi
• Zabawy w przedszkole

Sposoby przygotowania dziecka do przedszkola

• Czytanie prostych opowiadań o przedszkolu.
• Rozmowy o przedszkolu z dzieckiem, które lubi chodzić do przedszkola.
• Opowiadanie dzieciom jak to było gdy rodzice chodzili do przedszkola.
• Uświadomienie dziecku zalet przedszkola – nowi koledzy i koleżanki, dużo zabawek, Pani Nauczycielka, która zna ciekawe zabawy, piosenki i wierszyki.
• Wyjaśnienie dziecku dlaczego powinno chodzić do przedszkola (mama i tata muszą pracować…).
• Wspólne kupowanie  odzieży  i obuwia do przedszkola.
• Ćwiczenie z dzieckiem samoobsługi.

Wymagania jakie stawia przedszkole w zakresie samoobsługi:

• umiejętność komunikowania potrzeb fizjologicznych,
• umiejętność podciągnięcia majteczek,
• umiejętność korzystania z papieru toaletowego,
• umiejętność mycia rąk i wycierania,
• umiejętność samodzielnego jedzenia (posługiwania się łyżką i widelcem), a także gryzienia,
• umiejętność samodzielnego ubierania się i rozbierania – przynajmniej podejmowania takich prób.

Adaptacja dzieci 3-letnich do warunków przedszkolnych

Drogi Rodzicu,

Twojego malucha czekają poważne zmiany w życiu. Dotychczas mama była zawsze gdzieś blisko, teraz nagle go opuszcza. Maluch musi opuścić rano dom i udać się w obce mu miejsce, w którym jest inne światło, inne zapachy, inne głosy, inne zwyczaje.

To, co nowe i trudne, wcale nie musi być niedobre. Należy dziecko przygotować do takich sytuacji, aby potrafiło sobie z nimi poradzić.

• Uprzedź malucha: „Już za tydzień (za dwa dni, za dzień itp.) idziemy poznać Twoje przedszkole. Mam nadzieję, że będzie miło.” Przypominaj mu o tym.
• Opowiedz mu o przedszkolu; co tam się robi, czego się uczy. Nawet dorosły denerwuje się, wchodząc w nowe środowisko, zmieniając pracę, miejsce zamieszkania, poznając nowych ludzi.
• Przygotuj dziecko do rozstania z mamą, tatą zostawiając je na dłużej u babci lub cioci.
• Weź udział w programie adaptacyjnym, który ma na celu zapoznanie dziecka z nowym miejscem, poznaniem placu zabaw, sali,  nas  i innych dzieci, które będą uczęszczać do przedszkola. Pozwól, aby Twój maluch oswoił się z tym, co nieznane u boku najbliższej osoby.
• Już w domu ucz samodzielności – samodzielnego jedzenia, mycia rąk, korzystania z toalety, ubierania się i rozbierania. Im dziecko jest bardziej samodzielne, tym łatwiej mu dostosować się do nowych warunków.
• Ubranie dziecka powinno być wygodne i nie może sprawiać kłopotów. Unikaj spodni na szelkach lub z trudnymi do odpięcia guzikami. Rękawy swetra lub bluzki muszą być łatwe do podciągania. Buty i kapcie najlepsze są bez wiązania lub zapinane na rzepy (chyba, że są to buty ortopedyczne, zazwyczaj wiązane).
• Czas pobytu małych dzieci w przedszkolu nie powinien być długi. Jeżeli to możliwe, w pierwszych dniach odbieraj dziecko po obiedzie. Do tak dużej zmiany warto przyzwyczajać powoli. Małe dziecko szybko się męczy, zwłaszcza kiedy ma dużo wrażeń.
• Uwaga! Nie spóźniaj się z odbieraniem – jeżeli obiecałeś, że przyjdziesz wcześniej, dotrzymaj słowa.
• Pożegnanie powinno odbywać się bez pośpiechu, ale jednocześnie bez zbędnego przedłużania samego momentu rozstania. Nie odprowadzaj dziecka w ostatniej chwili, kiedy zostało Ci tylko piętnaście minut na dojazd do pracy. Maluch powinien mieć trochę czasu na pożegnanie z Tobą. Jeśli nie możesz wejść z nim do sali, posiedźcie razem kilka minut w szatni, a potem oddaj go pod opiekę nauczycielki, pożegnaj się i wyjdź.
• Jeśli dziecku trudno się z Tobą rozstać, poproś o pomoc nauczycielkę. Czasem nieuchronne jest przytrzymanie dziecka, które płacze i wyrywa się. Zapewne serce będzie ci się krajało, ale możesz być pewna, że gdy wychowawczyni przytuli dziecko i zapewni je, że mama przyjdzie do przedszkola – łzy szybko obeschną.
• Dziecku będzie raźniej, jeśli weźmie z domu ukochaną przytulankę. Czasami wystarczy, że dziecko będzie miało przy sobie coś, co pachnie mamą, tatą i domem, to stwarza poczucie bezpieczeństwa.
• Dziecko ma prawo płakać. W ten sposób wyraża swój smutek, wyładowuje napięcie, jakie w nim narosło. Jeżeli płacze w domu, w przedszkolu, po prostu przytul je, powiedz, że je bardzo kochasz, że też będziesz za nim tęskniła, (tęsknił), że przyjdziesz po nie zaraz po pracy.
• Jedną z najważniejszych rzeczy, które powinnaś robić nie tylko wtedy, gdy dziecko idzie do przedszkola, ale wtedy w sposób szczególny, to jak najczęstsze zapewnianie go o Twojej miłości. Jedną z podstawowych potrzeb człowieka jest potrzeba bezpieczeństwa, a zaraz za nią przynależności i miłości. Te potrzeby mogą być w niedostatecznym stopniu zaspokajane, zwłaszcza gdy dziecko większość dnia przebywa w przedszkolu. Słowa „kocham”, „będę tęskniła”, „będę tęsknił” powinny być obecne w codziennym życiu. Bardzo ważne są pieszczoty, pocałunki, szczęście i podziw malujący się na twarzy rodzica, gdy patrzy na dziecko. Ono powinno czuć, widzieć i słyszeć, że jest kochane.
• Polecamy książkę Field J.: Moje dziecko idzie do przedszkola. Poradnik dla rodziców. Kielce, Jedność, 2001.

• « poprz.